Οι ψηφιακές καινοτομίες στην εκπαίδευση έχουν επιφέρει αλλαγές στην συλλογιστική, τον τρόπο θεώρησης της διαμόρφωσης της γνώσης, τον τρόπο που οργανώνεται η τυπική και άτυπη μάθηση από τους εκπαιδευτικούς και αναλύεται από τους ερευνητές της εκπαίδευσης. Τα νέα αναλυτικά προγράμματα σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης δίνουν έμφαση στην καλλιέργεια (πολύ) γραμματισμών ως μέσο καλλιέργειας κριτικού γραμματισμού δίνοντας έμφαση στην συμπερίληψη, τη διαφορετικότητα και την εκδημοκρατικοποίηση την φωνής των μαθητευόμενων μέσα σε ένα ολιστικό συμπεριληπτικό πλαίσιο όπου όλοι οι εμπλεκόμενοι δύναται να συγκροτούν νοήματα και γίνονται παραγωγοί νέας γνώσης, να στοχάζονται και να στέκονται κριτικά σε μορφές πληροφόρησης, ρητορικής, τρόπων σκέψης, τεκμηρίωση επιστημονικών λόγων, συμβάσεων και εφαρμογής τους σε τρέχοντα κοινωνικο-πολιτισμικά πλαίσια.

Το σχολικό εγχειρίδιο βρίσκεται στην καρδιά της διδακτικής παιδαγωγικής του γραμματισμού προσφέροντας ευκαιρίες για καλλιέργεια κριτικής σκέψης και αυτόνομης δράσης των μαθητών ως κριτικούς πολίτες και ως μέσο κοινωνικοποίησης, δημιουργώντας ισχυρούς θύλακες γνώσης και σκέψης. Ωστόσο, κινητήρια δύναμη για την αξιοποίηση των σχολικών εγχειριδίων είναι οι ίδιοι οι δάσκαλοι. Σε ιδανικά περιβάλλοντα μάθησης, η γνώση παράγεται μέσα από πολυτροπικές αναστοχαστικές και μετασχηματιστικές διεργασίες όπου οι εκπαιδευτές και οι εκπαιδευόμενοι καλούνται να αναθεωρήσουν τους αντίστοιχα παραδοσιακούς ρόλους του διδάσκοντα ως πομπού και των μαθητών-τριών ως  παθητικού αποδέκτη.

Σε αυτό το νέο πλαίσιο μάθησης για την καλλιέργεια πολυγραμματισμών, όλα τα μέλη μίας κοινότητας μάθησης καλούνται να αναλάβουν ευθύνη δρώντας αυτοδύναμα ως συμ-παραγωγοί νέας γνώσης για την επίτευξη της μάθησης σε ένα κοινωνικά δίκαιο εκπαιδευτικό σύστημα.